Stale te są stosowane głównie w energetyce – w kotłach parowych, rurociągach energetycznych, turbinach parowych i gazowych, armaturze kotłów i turbin, w zbiornikach ciśnieniowych, w różnych urządzeniach energetyki, przemysłu chemicznego, petrochemicznego oraz w wielu innych urządzeniach przeznaczonych do pracy w podwyższonych temperaturach.

ŻAROODPORNOŚĆ, czyli wystarczająca odporność na utlenianie, tak aby narastanie warstewki tlenków wewnątrz rur stalowych nie spowodowało nadmiernego wzrostu temperatury ich ścianki, co mogłoby prowadzić do uszkodzeń. Żelazo, a także stal niskowęglowa, wykazuje niską odporność na utlenianie w podwyższonej temperaturze. Chrom podnosi odporność stali na utlenianie poprzez tworzenie na powierzchni ochronnej warstwy tlenków.

ŻAROWYTRZYMAŁOŚĆ, czyli takie własności mechaniczne, które zapewniają długotrwałą pracę w wysokiej temperaturze (cykliczność obciążeń). Wymaganą żarowytrzymałość stali uzyskuje się przez wprowadzenie odpowiednich dodatków stopowych, które tworząc różnego rodzaju węgliki i węgliko-azotki powodują wzrost własności wytrzymałościowych w podwyższonych temperaturach.